Aínda que de xeito popular os termos cogomelo e fungo
son confundidos e empregados indistintamente, estes non son sinónimos. Dende o punto de vista científico, denomínase
fungo a un organismo uni ou pluricelular, heterótrofo (incapaces de sintetizar materia orgánica), carente de clorofila
e que se reproduce mediante esporas; o cogomelo (micoloxicamente, carpóforo) é, en realidade, a
estructura que soporta as estructuras reproductoras de determinados fungos, por así decilo "o froito".
O cogomelo sería unha parte do fungo que ademais, non está presente en todos eles.
Os fungos están formados por un conxunto de filamentos microscópicos (hifas) que se fan visibles cando
se xuntan moitas delas, formando o micelio ou "branco de fungo" pois, xeralmente, adopta esta cor.
Os fungos divídense en dous grandes grupos atendendo o tipo de estructuras reproductoras que presentan:
Os ascomicetos presentan unha gran variabilidade morfolóxica, como pode observarse nos seguintes exemplos.
Aleuria aurantia
Bisporella citrina
Cordyceps capitata
Helvella queletii
Polo seu aspecto externo os basidiomicetos poden dividirse en dous grandes grupos:
Algúns exemplos de Gasteromicetos
Clathrus ruber
Bovista plumbea
Geastrum triplex
Mutinus caninus
Algúns exemplos de Himenomicetos
Laetiporus sulphureus
Polyporus brumalis
Russula torulosa
Chlorophyllum brunneum
Píleo ou sombreiro: débese observar a súa forma (cónico, convexo, plano, etc...), a súa cor, se ten copos, escamiñas, fibras, e como se dispoñen, etc...
Píleo campanulado
Píleo globoso
Píleo plano-convexo
Píleo con escamas e fibras
Estipe ou pé:débese observar a súa forma (cilíndrico, bulboso, etc...), a súa disposición con respecto o píleo, se presenta anel e/ou volva,...
Estipe cilíndrico
Estipe reducido
Estipe con anel doble
Himenio: o himenio está situado habitualmente debaixo do píleo, e nel débese observar sua morfoloxía xeral (láminas, poros, aguillóns, liso, etc..), a sua cor, se segrega algún tipo de látex, etc...
Láminas
Himenio liso
Himenio con aguillóns
Himenio con poros
Caractéres organolépticos e bioquímicos: os caracteres organolépticos (cheiros, sabores,..) asi coma os cambios de cor o roce ou corte deben anotarse no campo xa que normalmento son moi fugaces. Xa no laboratorio compróbanse as reaccións en presencia de determinadas sustancias químicas.
Reacción o fenol
Reacción de Schaeffer positiva
Os fungos divídense en dous grandes grupos atendendo o tipo de estructuras encargas de producir as esporas.
Ascomicetos
Basidiomicetos
Esporas: Son as unidades de propagación encargadas de dar orixe a un novo individuo. Teñen unha función análoga as sementes das plantas. Os caracteres mais importantes a observar son a forma, tamaño, cor, ornamentación, reccións bioquímicas (caracter amiloide, dextrinoide, metacromático, etc...).
Esporas metacromáticas
Esporas dextrinoides
Esporas nodulosas
Esporas ornamentadas
Cistidios e paráfisis: son elementos esteriles terminais, normalmente no himenio. En ascomicetos denomínanse paráfisis ou parafisos e en basidiomicetos cistidios. Seguindo a súa situación diferencianse pleurocistidios (situados no filo das láminas), queilocistidios (situados na arista das láminas), pileocistidios (situados na superficie do píleo), etc... Poden ter formas e tamaños moi distintos dependendo do grupo taxonómico estudiado, e nalghúns grupos poden non estar presentes.
Queilocistidios
Pleurocistidios
Queilocistidios
Queilocistidios
Pelis: a pelis (ou cutícula) é a parte mais externa do píleo (pileipelis) ou do pé (estipitipelis). A forma, tamaño, e disposición dos elementos das pelis son caracteres moi importantes a hora de diferenciar xéneros e especies.
Pelis tipo epitelio
Pelis tipo himenodermis
Pelis tipo cutis
Pelis tipo ixocutis
Outros caracteres: outros caracteres que tamén se estudian son por exemplo: a presencia de fíbulas, tipo de trama das láminas, características do velo, etc...
Queilocistidio con fíbula basal
Velos con esferocistos